Szanowny Panie Profesorze,
Pragnę podzielić się z Panem następującymi uwagami, troskami i niepokojami. [...]
Ogromne ongiś nadzieje społeczne, ulokowane w toczących się obecnie rozmowach „okrągłego stołu”, dziś chyba nieco zmalały — zwłaszcza w środowiskach robotniczych — skoro waga tych rokowań nie jest już wystarczającym argumentem, by powstrzymać spontanicznie wybuchające strajki.
W jakimś stopniu jest to wynik niepewności co do intencji, wynikającej z różnorakich przyczyn.
Początkowy entuzjazm społeczny po zapowiedzi rozmów (na początku września) wypalił się częściowo w zbyt długim oczekiwaniu na ich rozpoczęcie. Dodatkowe rozczarowania w niektórych środowiskach aktywnych społecznie budzi niepełna reprezentatywność tzw. strony społecznej, nie zawsze dająca się uzasadnić kategoryczną odmową uczestnictwa takiej czy innej grupy czy środowiska. Panuje przekonanie, że nie wszystkim istotnym grupom czy organizacjom złożono taką ofertę.
12 lutego
Polska 1986–1989: koniec systemu, Tom 3, Dokumenty, red. Antoni Dudek, Andrzej Friszke, Warszawa 2002.
